การสังหารหมู่

แต่การค้นพบล่าสุดโดยทีมวิจัย ซึ่งมีคณาจารย์มหาวิทยาลัยไวโอมิง 2 คน เผยให้เห็นสถานที่ที่มีการบันทึกไว้ที่เก่าแก่ที่สุดเกี่ยวกับการสังหารหมู่โดยไม่เลือกหน้าเมื่อ 6,200 ปีก่อน ณ เมืองโปโตคานี ประเทศโครเอเชียในปัจจุบัน “DNA เมื่อรวมกับหลักฐานทางโบราณคดีและโครงกระดูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่บ่งชี้ถึงความรุนแรงอย่างเป็นระบบ หรือแม้กระทั่งรูปแบบการประหารชีวิต แสดงให้เห็นถึงการสังหารหมู่โดยไม่เลือกหน้าและการฝังศพอย่างส่งเดชของบุคคล 41 คนจากชุมชนศิษยาภิบาลในยุคแรก ๆ ซึ่งปัจจุบันคือภาคตะวันออกของโครเอเชีย” กล่าว James Ahern ศาสตราจารย์ UW ในภาควิชามานุษยวิทยาและรองศาสตราจารย์ด้านการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา เฮิร์นเป็นผู้ร่วมเขียนบทความที่ไม่อาวุโส ชื่อว่า "การวิเคราะห์จีโนมในวงกว้างของเหยื่อเกือบทั้งหมดของการสังหารหมู่อายุ 6,200 ปี" ซึ่งเผยแพร่เมื่อวันที่ 10 มีนาคมในPLOS ONE วารสารนี้เปิดรับงานวิจัยในกว่า 200 สาขาวิชา ทั้งด้านวิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์ การแพทย์ และสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง Mario Novak ผู้ร่วมวิจัยกับ Institute for Anthropological Research ในเมือง Zagreb ประเทศโครเอเชีย เป็นผู้เขียนหลักของบทความ Ivor Jankovic ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านมานุษยวิทยา UW และผู้ช่วยผู้อำนวยการสถาบันวิจัยมานุษยวิทยายังเป็นผู้ร่วมเขียนงานวิจัยที่ไม่ใช่รุ่นพี่อีกด้วย นักวิจัยคนอื่น ๆ ที่มีส่วนร่วมในบทความนี้มาจาก Universitat Pompeu Fabra ในบาร์เซโลนา ประเทศสเปน; มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด; พิพิธภัณฑ์โบราณคดีในซาเกร็บ โครเอเชีย; มหาวิทยาลัยซาเกร็บ; มหาวิทยาลัยเวียนนา; Broad Institute of Harvard และ Massachusetts Institute of Technology; และสถาบันการแพทย์ Howard Hughes ที่ Harvard Medical School ในปี 2550 เว็บไซต์ของโครเอเชียได้ทำการขุด "กู้ภัย" ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อการฝังศพถูกเปิดออกในระหว่างการก่อสร้างโรงจอดรถบนที่ดินส่วนตัว Ahern กล่าว นักโบราณคดีนำโดย Jacqueline Balen จากพิพิธภัณฑ์โบราณคดีในซาเกร็บ ซึ่งทำงานอยู่ใกล้ๆ กับการประเมินผลกระทบทรัพยากรทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการสร้างมอเตอร์เวย์ ถูกเรียกตัวไปสอบสวน ในปี 2012 Ahern และ Jankovic ซึ่งขณะนั้นเป็นนักวิทยาศาสตร์วิจัยของ Institute for Anthropological Research ได้รับเชิญจากนักโบราณคดีที่รับผิดชอบการค้นพบ Potocani ให้วิเคราะห์ซากโครงกระดูก ซากโครงกระดูกจำเป็นต้องได้รับการทำความสะอาดและจัดทำรายการ ส่วนการวิเคราะห์พื้นฐาน เช่น การประมาณอายุและเพศ การบันทึกองค์ประกอบที่เก็บรักษาไว้ และเอกสารพื้นฐานของพยาธิสภาพและการบาดเจ็บ ดำเนินการโดย Jankovic, Ahern และ Zrinka Premuzic, Ph.D. ง. นักศึกษาที่มหาวิทยาลัยซาเกร็บ “นี่เป็นคดี การสังหาร หมู่โดยไม่เลือกปฏิบัติที่เก่าแก่ที่สุดที่เรารู้จัก” เฮิร์นกล่าว "ในบางแง่มุม มันขัดแย้งกับภูมิปัญญาดั้งเดิมเกี่ยวกับนักเกษตรกรรมยุคแรก - ยุคหินใหม่และยุคหินใหม่ - ซึ่งคิดกันมานานแล้วว่าอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ หรือฝูงสัตว์ "หลักฐานดีเอ็นเอบ่งชี้ว่ามีญาติสนิทเพียงไม่กี่คนในกลุ่มตัวอย่างจำนวนมาก ซึ่งหมายความว่า ไม่เพียงแต่ความรุนแรงที่ดูเหมือนไม่เลือกปฏิบัติเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับกลุ่มย่อยของประชากรในท้องถิ่นที่มีขนาดใหญ่กว่ามาก" การวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าเกษตรกรในยุคแรก ๆ อาศัยอยู่ในการตั้งถิ่นฐานขนาดใหญ่เช่นที่ Catalhoyuk ในเอเชียตะวันตก และชนชาติยุคหินใหม่บางกลุ่มในภายหลัง เช่น ผู้ที่อาศัยอยู่ที่ไซต์ Vucedol ในคาบสมุทรบอลข่าน อย่างไรก็ตาม Potocani มีอายุมากกว่าการตั้งถิ่นฐานในยุคหลังประมาณ 1,000 ปี การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมพบว่า 70 เปอร์เซ็นต์ของโครงกระดูกที่วิเคราะห์ไม่มีญาติสนิทในหมู่ผู้ตาย นอกจากนี้ยังไม่มีอคติทางเพศ เนื่องจากจำนวนของชายและหญิงที่พบในไซต์นั้นเกือบจะเท่ากัน สิ่งนี้บ่งชี้ว่าการสังหารหมู่ไม่ใช่ผลลัพธ์ของการต่อสู้ระหว่างชายอย่างที่ใคร ๆ คาดหวังในการสู้รบ และไม่ใช่ผลลัพธ์ของเหตุการณ์ตอบโต้ที่มุ่งเป้าไปที่บุคคลที่มีเพศเฉพาะ จากการศึกษาพบการบาดเจ็บที่กะโหลกใน 13 คนจาก 41 คนที่ถูกสังหารหมู่ในที่เกิดเหตุ “แม้ว่าเราจะไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับสาเหตุการเสียชีวิตของบุคคลอื่น แต่การเสียชีวิตของพวกเขาเกือบจะรุนแรงอย่างแน่นอน” Ahern กล่าว "วันเรดิโอคาร์บอนหลายรายการ ตลอดจนตะกอนวิทยาของการฝังศพ ล้วนบ่งบอกถึงเหตุการณ์ฝังศพครั้งเดียว “ยิ่งไปกว่านั้น การเสียชีวิตด้วยความรุนแรงส่วนใหญ่ไม่ได้ทิ้งหลักฐานที่ชัดเจนเกี่ยวกับการบาดเจ็บไว้ในซากโครงกระดูกที่เก็บรักษาไว้” เขากล่าวต่อ "บุคคลอาจถูกบีบคอ ใช้กระบอง ตัดหรือแทงในบริเวณเนื้อเยื่ออ่อน หรือในลักษณะที่ไม่ทำลายกระดูกข้างใต้" การศึกษายังพิจารณาถึงบทบาทที่เป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในงานฝังศพจำนวนมาก เมื่อสภาพอากาศเปลี่ยนแปลง ทรัพยากรต่างๆ เช่น น้ำ พืช ซึ่งรวมถึงอาหารสำหรับวัวและปศุสัตว์อื่นๆ และสัตว์ในเกมจะคาดการณ์ได้น้อยลง นอกจากนี้ อันตรายต่างๆ เช่น สภาพอากาศสุดขั้วที่คาดเดาไม่ได้ กลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้น "ปัจจัยเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะรบกวนวิถีชีวิตของมนุษย์ และบางครั้งกลุ่มต่างๆ ก็พยายามที่จะยึดครองดินแดนและทรัพยากรของผู้อื่น" Ahern อธิบาย "การเพิ่มขึ้นของขนาดประชากรทำให้กลุ่มขยายทรัพยากรในท้องถิ่นมากเกินไปและจำเป็นต้องขยายไปสู่พื้นที่อื่น ทั้งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการเพิ่มขึ้นของประชากรมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดความปั่นป่วนทางสังคมและการกระทำรุนแรง เช่น สิ่งที่เกิดขึ้นที่โปโตคานี ซึ่งกลายเป็นเรื่องปกติมากขึ้นเมื่อกลุ่มต่างๆ เข้าสู่ความขัดแย้ง ซึ่งกันและกัน” ข้อมูลในการศึกษาเผยให้เห็นว่าความรุนแรงที่มีการจัดระเบียบในช่วงเวลานี้อาจถูกเลือกปฏิบัติได้อย่างไร เช่นเดียวกับการฆ่าตามอำเภอใจเป็นลักษณะสำคัญของชีวิตทั้งในอดีตและปัจจุบัน ประวัติศาสตร์ พัฒนาการ และสาเหตุของความรุนแรงของมนุษย์มีความสำคัญต่อความสามารถของเราในการทำความเข้าใจและลดความรุนแรงในสังคมของเราเอง Ahern กล่าว "อาจเป็นเพราะประวัติศาสตร์อันยาวนานของความรุนแรงและสงครามของมนุษย์และความเกี่ยวข้องร่วมสมัย สาธารณชนจึงมีส่วนร่วมกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับอดีตอันลึกซึ้งของมนุษย์ที่เราสามารถสร้างขึ้นใหม่ผ่านการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของเรา" Ahern กล่าว "นอกจากนี้ ดีเอ็นเอ กรรมพันธุ์ และบรรพบุรุษของมนุษย์เป็นปัญหาที่ส่งผลกระทบต่อชีวิตของทุกคน งานวิจัยของเรายังเน้นให้เห็นถึงการมีส่วนร่วมและองค์กรการวิจัยทั่วโลกของ UW"