ให้ความรู้เกี่ยวกับม้า

นักวิจัยค้นพบหลักฐานการขี่ม้าโดยศึกษาซากโครงกระดูกมนุษย์ที่พบในสุสานฝังศพที่เรียกว่าคูร์แกนซึ่งมีอายุระหว่าง 4,500-5,000 ปี สุสานฝังดินเป็นของวัฒนธรรมยัมนายา ชาวยัมนายันอพยพจากที่ราบปอนติก-แคสเปี้ยนเพื่อค้นหาทุ่งหญ้าสีเขียวในประเทศโรมาเนียและบัลแกเรียในปัจจุบันจนถึงฮังการีและเซอร์เบีย Yamnayans เป็นวัวเคลื่อนที่และคนเลี้ยงแกะซึ่งปัจจุบันเชื่อว่าอยู่บนหลังม้า "การขี่ม้าดูเหมือนจะมีวิวัฒนาการไม่นานหลังจากการสันนิษฐานว่าเลี้ยงม้าในสเตปป์ยูเรเชียตะวันตกในช่วงสหัสวรรษที่สี่ก่อนคริสตศักราช ซึ่งเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วในสมาชิกของวัฒนธรรมยัมนายาระหว่าง 3,000 ถึง 2,500 ปีก่อนคริสตศักราช" ศาสตราจารย์โวลเกอร์ เฮย์ดกล่าว นักโบราณคดีแห่งมหาวิทยาลัยเฮลซิงกิและเป็นสมาชิกของทีมนานาชาติซึ่งเป็นผู้ค้นพบ ภูมิภาคเหล่านี้ทางตะวันตกของทะเลดำเป็นเขตติดต่อที่กลุ่มผู้เลี้ยงสัตว์จากวัฒนธรรม Yamnaya เคลื่อนที่ได้พบปะกับชุมชนเกษตรกรที่มีมายาวนานในยุคหินใหม่และประเพณี Chalcolithic ในช่วงปลาย เป็นเวลาหลายทศวรรษแล้วที่ยุคสำริดตอนต้นการขยายตัวของชาวบริภาษไปยังยุโรปตะวันออกเฉียงใต้ได้รับการอธิบายว่าเป็นการรุกรานที่รุนแรง ด้วยการกำเนิดของการวิจัยดีเอ็นเอโบราณ ความแตกต่างระหว่างผู้อพยพเหล่านี้จากตะวันออกและสมาชิกของสังคมท้องถิ่นก็ยิ่งชัดเจนยิ่งขึ้น "การวิจัยของเรากำลังเริ่มให้ภาพที่เหมาะสมยิ่งขึ้นของการโต้ตอบของพวกเขา ตัวอย่างเช่น การค้นพบความรุนแรงทางร่างกายตามที่คาดไว้นั้นไม่มีอยู่จริงในบันทึกโครงกระดูก เรายังเริ่มทำความเข้าใจกระบวนการแลกเปลี่ยนที่ซับซ้อนในวัฒนธรรมทางวัตถุและ ธรรมเนียมการฝังศพระหว่างผู้มาใหม่และคนในท้องถิ่นในช่วง 200 ปีหลังจากการติดต่อครั้งแรก” Bianca Preda-Bălănică สมาชิกในทีมอีกคนจากมหาวิทยาลัยเฮลซิงกิอธิบาย การขี่ม้าเป็นช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ การใช้สัตว์เพื่อการขนส่ง โดยเฉพาะม้า ถือเป็นจุดเปลี่ยนในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ การเคลื่อนที่และระยะทางที่เพิ่มขึ้นอย่างมากมีผลอย่างมากต่อการใช้ที่ดิน การค้า และการทำสงคราม การวิจัยในปัจจุบันมุ่งเน้นไปที่ตัวม้าเองเป็นส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม การขี่ม้าเป็นการทำงานร่วมกันของสององค์ประกอบ - ภูเขาและคนขี่ - และซากศพของมนุษย์มีอยู่เป็นจำนวนมากและมีสภาพสมบูรณ์กว่าซากม้าในยุคแรกเริ่ม เนื่องจากการขี่ม้าสามารถทำได้โดยไม่ต้องใช้อุปกรณ์พิเศษ การไม่มีการค้นพบทางโบราณคดีเกี่ยวกับทักษะการขี่ ม้า ในยุคแรกๆ จึงไม่ใช่เรื่องที่คาดไม่ถึง ร่องรอยของทักษะการขี่ม้าสามารถพบได้ในโครงกระดูก "เราศึกษาโครงกระดูกกว่า 217 โครงจาก 39 แห่ง ซึ่งประมาณ 150 โครงที่พบในหลุมฝังศพเป็นของชาว Yamnayan การวินิจฉัยรูปแบบกิจกรรมในโครงกระดูกมนุษย์นั้นไม่คลุมเครือ ไม่มีลักษณะเฉพาะใดที่บ่งชี้ถึงอาชีพหรือพฤติกรรมบางอย่าง เฉพาะในการรวมกันของพวกเขา ในฐานะที่เป็นดาวน์ซินโดรม อาการต่างๆ ให้ข้อมูลเชิงลึกที่เชื่อถือได้เพื่อทำความเข้าใจกิจกรรมที่เป็นนิสัยในอดีต" Martin Trautmann นักชีวมานุษยวิทยาในเฮลซิงกิและผู้เขียนนำของการศึกษาอธิบาย ทีมงานระหว่างประเทศตัดสินใจใช้ชุดของเกณฑ์การวินิจฉัย 6 ข้อที่กำหนดขึ้นเพื่อเป็นตัวบ่งชี้กิจกรรมการขี่ม้า (ที่เรียกว่า "โรคการขี่ม้า"): 1. จุดยึดของกล้ามเนื้อบริเวณกระดูกเชิงกรานและกระดูกต้นขา (โคนขา) 2. การเปลี่ยนแปลงของเบ้าสะโพกที่มีรูปร่างกลมตามปกติ 3. รอยประทับที่เกิดจากแรงกดของขอบ acetabular ที่คอของโคนขา 4. เส้นผ่านศูนย์กลางและรูปแบบของเพลาโคนขา 5. กระดูกสันหลังเสื่อมจากการกระแทกในแนวดิ่งซ้ำๆ 6. การบาดเจ็บที่มักเกิดจากการหกล้ม เตะ หรือถูกม้ากัด เพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือในการวินิจฉัย ทีมงานยังได้ใช้วิธีการกรองที่เข้มงวดขึ้นและพัฒนาระบบการให้คะแนนที่คำนึงถึงค่าการวินิจฉัย ความโดดเด่น และความน่าเชื่อถือของแต่ละอาการ โดยรวมแล้ว จากบุคคลที่เป็นผู้ใหญ่ 156 คนจากกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด อย่างน้อย 24 คน (15.4%) สามารถจำแนกได้ว่าเป็น Trautmann กล่าวว่า "ความแพร่หลายของลักษณะเหล่านี้ค่อนข้างสูงในบันทึกของโครงกระดูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยวข้องกับความสมบูรณ์ที่จำกัดโดยรวม แสดงว่าคนเหล่านี้ขี่ม้าเป็นประจำ" Trautmann กล่าว หากการใช้การขี่ม้าเป็นหลักเพื่ออำนวยความสะดวกในการดำเนินชีวิตแบบอภิบาลแบบเคลื่อนที่ เพื่อให้ฝูงวัวมีประสิทธิภาพมากขึ้น เป็นวิธีการจู่โจมที่รวดเร็วและระยะไกล หรือเป็นเพียงสัญลักษณ์แสดงสถานะ จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติม มันอาจจะเกิดขึ้นเร็วกว่านี้ด้วยซ้ำ? David Anthony ศาสตราจารย์กิตติคุณแห่ง Hartwick College USA และผู้ร่วมวิจัยอาวุโสกล่าวว่า "เรามีงานฝังศพที่น่าสนใจอยู่งานหนึ่ง" "หลุมฝังศพมีอายุราว 4,300 ปีก่อนคริสตศักราชที่ซองกราด-เคตเตอชาโลมในฮังการี ซึ่งสันนิษฐานกันมานานแล้วจากท่าทางและสิ่งประดิษฐ์ว่าเป็นผู้อพยพมาจากที่ราบสเตปป์ แสดงให้เห็นโรคทางพยาธิวิทยาสี่ในหกอย่างที่น่าประหลาดใจ ซึ่งบ่งชี้ว่าอาจบ่งชี้ว่าขี่ม้าเป็นสหัสวรรษก่อนหน้ายัมนายา กรณีนี้ไม่สามารถสนับสนุนข้อสรุปที่แน่นอนได้ แต่ในสุสานยุคหินใหม่ในยุคนี้ในทุ่งหญ้าสเตปป์ ซากม้าถูกวางไว้ในหลุมฝังศพของมนุษย์เป็นครั้งคราวพร้อมกับวัวและแกะ และกระบองหินถูกแกะสลักเป็นรูปหัวม้า เห็นได้ชัดว่าเราต้อง ใช้วิธีนี้กับคอลเลกชันที่เก่ากว่า" ใครคือ Yamnayans? Yamnayans เป็นประชากรและวัฒนธรรมที่พัฒนาขึ้นในที่ราบปอนติค-แคสเปี้ยนในตอนท้ายของสหัสวรรษที่สี่ก่อนคริสตศักราช ด้วยการใช้ล้อและเกวียนที่เป็นนวัตกรรมที่สำคัญ พวกเขาสามารถปรับปรุงความคล่องตัวได้อย่างมากและใช้ประโยชน์จากแหล่งพลังงานขนาดใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป ซึ่งก็คือทะเลหญ้าสเตปป์ที่อยู่ห่างจากแม่น้ำ ทำให้พวกเขาสามารถเลี้ยงวัวและแกะฝูงใหญ่ได้ ด้วยความมุ่งมั่นในวิถีชีวิตใหม่ ศิษยาภิบาลเหล่านี้หากไม่ใช่ผู้เร่ร่อนที่แท้จริงกลุ่มแรกในโลก ขยายตัวอย่างมากภายในสองศตวรรษต่อมาเพื่อครอบคลุมมากกว่า 5,000 กิโลเมตรระหว่างฮังการีทางตะวันตกและในรูปแบบของวัฒนธรรม Afanasievo ที่เรียกว่า มองโกเลียและจีนตะวันตกทางตะวันออก. ชาวยัมนายันได้ฝังคนตายไว้ในหลุมฝังศพใต้เนินดินขนาดใหญ่ที่เรียกว่า คูร์กัน ชาวยัมนายันเป็นคนกลุ่มแรกที่เผยแพร่ภาษาโปรโต-อินโด-ยูโรเปียน